La nostra grande attrice Eleonora Duse non risparmiava occasione per sostenere che l’artista vive al di sopra delle regole, un concetto che percorre insistentemente, qualche anno dopo di lei, la filosofia pirandelliana. Ne sono fortemente convinto, tuttavia aggiungerei un altro tratto che distingue il vero artista dai suoi simili: il sentire e il vedere cose che non sentono e non vedono gli altri. Spesso un profeta. Forse lo avranno detto tanti altri prima di me, non lo so, ma dato che il mio mestiere mi ha portato a respirare la loro stessa aria, posso, senza alcun dubbio, esprimere con convizione che il loro campo extra sensoriale è più esteso rispetto a quello delle masse.

Giovanni fa parte di questa categoria di individui privilegiata per certi versi, ma scomoda per altri. Chi si distingue dai molti ha sempre un prezzo da pagare. Questo prezzo, che la persona sia celebre o no,  è quello che impone la diversità. Si può intendere la diversità in tanti modi, la si può esprimere con manifestazioni esteriori o interiori, ma in tutti i casi porta con sé il rischio della crocifissione.

Ho letto il CV di questo artista e vedo che è ricco e pieno di esperienze internazionali. Onore al merito. Ma, per dirla in breve, con tutte le proposte di pubblicazione che mi arrivano, non è per il suo curricolo che voglio mostrarlo, ma per le sensazioni che le sue foto mi trasmettono. Non posso immaginare che nel cogliere alcuni attimi di persone, di situazioni, di paesaggi, egli non abbia partecipato con dolore e grande sensibilità. La sua terra è anche la mia terra e, per quanto io viva alla periferia dell’inferno da lui immortalato, io, quelle cose le ho viste e le vedo, le sento, le tocco. Le soffro. Questo inferno si trova in Campania, sul litorale domizio, il cui centro più importante è la città di Castelvolturno. Il territorio, ormai sfuggito ad ogni controllo dello Stato, è il fulcro di una corruzione e di un degrado senza eguali al mondo. Il film Gomorra è stato prevalentemente girato in questi posti.

Propongo oggi alcune immagini. Le altre, i documentari e le testimonianze internazionali le posterò poco per volta sulla pagina di fb arteculturaitalopolacca.

Guido Parisi

Nasza wspaniała aktorka, Eleonora Duse, nie szczędziła okazji, by twierdzić, że artysta żyje ponad zasadami,  koncepcja, którą kilka lat po niej, podąża nieprzerwanie filozofia Pirandelliana. Jestem co do tego mocno przekonany, jednakże dodałbym jeszcze jedną cechę odróżniającą prawdziwego artystę od innych jemu podobnych: odczuwanie i dostrzeganie rzeczy, których nie słyszą i nie widzą inni. Niejednokrotnie jest prorokiem. Być może powiedziało to już wielu przede mną, nie wiem tego, ale ponieważ moja praca sprawiła, że oddycham tym samym powietrzem, mogę bez cienia wątpliwości wyrazić przekonanie, że ich dodatkowe pole sensoryczne jest szersze w porównaniu do mas.

Giovanni jest częścią tej kategorii osób, którzy są uprzywilejowani w pewnym sensie, ale jest  niewygodny dla innych. Ten, kto wyróżnia się spośród wielu, zawsze płaci za to cenę. Ta cena, niezależnie od tego, czy jest to osoba sławna, czy nie, jest tym, co narzuca różnorodność. Różnorodność może być rozumiana na wiele sposobów, może być wyrażana  zewnętrznymi lub wewnętrznymi manifestacjami, ale we wszystkich przypadkach niesie ona ze sobą ryzyko ukrzyżowania.

Przeczytałem CV tego artysty i widzę, że jest ono bogate i pełne międzynarodowych doświadczeń. Zasługuje na uznanie. Ale, krótko mówiąc, wobec wszystkich docierających do mnie propozycji dotyczących publikacji, to nie ze względu na jego życiorys chcę go  przedstawić, ale ze względu na odczucia, które przekazują mi jego zdjęcia. Nie wyobrażam sobie, że podczas uchwycania niektórych chwil ludzi, sytuacji, krajobrazów, nie współodczuwał bólu i wielkiej wrażliwości. Jego ziemia jest również moją ziemią i o ile żyję na peryferiach tego unieśmiertelnionego przez niego piekła, widziałem te rzeczy i wciąż je widzę, czuję je, dotykam ich. Cierpię z ich powodu. Piekło to znajduje się w Kampanii, na wybrzeżu Domitio, którego najważniejszym ośrodkiem jest miasto Castelvolturno. Terytorium, obecnie pozostające poza kontrolą  państwa, jest centralnym miejscem niesprawiedliwości i korupcji nie mającym sobie równych na świecie. Film Gomorra został nakręcony głównie w tych miejscach.

Chciałbym przedstawić dzisiaj kilka zdjęć. Inne zdjęcia, filmy dokumentalne i międzynarodowe relacje będą publikowane stopniowo na naszej stronie Facebooka:  arteculturaitalopolacca.

Traduzione di Magdalena Ryder

PS – L’accesso a questo blog non è consentito ai minorenni.